Każdy człowiek, który ma otwarte oczy serca, pragnie pomyślności swojej
ojczyzny – tej ziemi, na której wzrósł, i tych ludzi, pośród których
dojrzewał; pragnie pomyślności ziemskiej ojczyzny, aby ona była mu
właściwą drogą do ojczyzny ostatecznej – niebieskiej.
Kiedy
gromadzimy się dziś przy Chrystusowym ołtarzu, to się szczególnie o tę
pomyślność modlimy, w jakiś sposób realizujemy tym samym wezwanie:
„Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli [...]
stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21,36).
Jak to się dzieje, że człowiek może działać na korzyść ojczyzny ziemskiej i dojrzewać do ojczyzny niebieskiej?
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
