Chwila jest bardzo podniosła, bo gromadzimy się, by uczcić kogoś niezwykle bliskiego: Matkę Boga, która jest równocześnie naszą Matką. Jakże wyraźnie podkreślił Jej niezwykłość król Jan Kazimierz, gdy 1 kwietnia 1656 roku – pod szczególnym natchnieniem i za zgodą senatorów i wszystkich stanów Królestwa Polskiego – zapisał słowa: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico”.
Zwracając się do Maryi, król uświadamia sobie, że choć piastuje najwyższą godność w państwie, to przecież jedynie dlatego, że taka była wola i miłosierdzie Jezusa Chrystusa, Króla Królów, i takie również było Jej zmiłowanie. Dlatego w trudnym momencie dziejowym ucieka się właśnie do Niej i podkreśla to, co rzeczywiście jest wiel...
To tylko część materiału...
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
