Stan opisany w pierwszym czytaniu wydaje się niemożliwy do osiągnięcia. Zgoda między wilkiem i barankiem, między panterą i koźlęciem, lwem i cielęciem, niedźwiedzicą i krową. Niemowlę, któremu nie wyrządza szkody kobra. Dziecko, które wkłada rękę do kryjówki żmii. Myślimy: „To jakaś wyspa szczęśliwa, marzenie nie do spełnienia”. Izajasz zapewnia jednak, że to wszystko się stanie.
Kiedy?
Gdy „wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni” (Iz 11, 1). A w psalmie śpiewaliśmy: „Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie”. W tej pierwszej części Adwentu podkreśla się oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa w chwale, kiedy stworzenie zostanie odnowione, kiedy odbędzie się sąd, a umarli zmartwychwstaną. Wtedy pokój zapanuje już ostatecznie. Nikt nie będzie w stanie go zmącić. Nie będzie walk, zatargów, wojen, ani nienawiści.
...Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
