OBRZĘD BŁOGOSŁAWIEŃSTWA I NAŁOŻENIA SZKAPLERZA
Historia Szkaplerza świętego sięga XII wieku, kiedy to duchowi synowie Proroka Eliasza prowadzący życie kontemplacyjne na Górze Karmel, prześladowani przez Turków, przenieśli się do Europy. Ich tryb życia wzbudzał podziw i szacunek, choć spotykali się również z niechęcią i uprzedzeniami.
CZYTANIE SŁOWA BOŻEGO
Lektor lub ktoś z obecnych albo sam celebrans odczytuje tekst Pisma świętego, dobrany zwłaszcza spośród tych, jakie podaje lekcjonarz do Mszy o Najświętszej Trójcy (LM III s. 454-463), Mszy o tajemnicach Pańskich lub Mszy o Najświętszej Maryi Pannie (LM VI s. 21"-50"). Można także wybrać tekst, odpowiadający duchowi instytutu zakonnego, z którym związane jest bractwo.
PROŚBY
Następuje modlitwa wspólna. Z proponowanych niżej wezwań celebrans może wybrać te, które uzna za bardziej odpowiednie, lub dodać do nich inne, uwzględniające sytuację wiernych albo szczególne okoliczności:
MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA
Celebrans rozkłada ręce i wypowiada modlitwę błogosławieństwa:
Boże, źródło wszelkiej świętości, Ty odrodzonych z wody i Ducha Świętego wzywasz do pełni życia chrześcijańskiego i doskonałej miłości.
NAŁOŻENIE SZKAPLERZA
Celebrans nakłada kandydatom szkaplerz, wypowiadając następujące słowa albo podobne do nich, zgodnie z rytuałem danego instytutu:
Przyjmij tę szatę na znak przynależności do bractwa, złączonego z zakonną rodziną karmelitańską, poświęconą Maryi Dziewicy.
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
