Wieniec adwentowy
W sobotni wieczór przed pierwszą niedzielą Adwentu można w parafii lub gronie rodziny dokonać uroczystego obrzędu błogosławienia wieńca adwentowego.
Jednym z bardziej znaczących zwyczajów adwentowych jest wieniec adwentowy, który ustawia się obok ołtarza.
Zwyczaj ten pochodzi z Niemiec, gdzie w 1839 r. pastor prowadzący przytułek dla sierot wpadł na pomysł, aby wieńcem przystroić świetlicę dla dzieci. Razem z wychowankami w I niedzielę adwentu zapalił pierwszą świecę adwentową by wytworzyć nastrój skłaniający do modlitwy. Następne, mniejsze dwadzieścia cztery świece podopieczni zapalali każdego dnia aż do Wigilii, gromadząc się na śpiew i modlitwę. Później drewniane koło przystrojono gałązkami jodły. Z czasem liczbę świec zmniejszono do czterech, a zwyczaj ten rozpowszechnił się w wielu krajach w tym także w Polsce (po pierwszej wojnie światowej).
Symbolika
Świece ustawione są w formie koła. Kształt ten oznacza, że Bóg jest wieczny, nie ma początku ani końca. Koło sporządzone jest z gałęzi roślin wiecznie zielonych, czyli przeważnie z drzew iglastych – sosny czy świerku. Ma to oznaczać życie wieczne, jakie daje nam Jezus Chrystus. Samo zapalanie świeczek wiąże się z tym, że Zbawiciel sam nazywał siebie światłością świata. Mówi o tym Ewangelia wg św. Jana: Jam jest światłość świata, kto idzie za mną, nie chodzi w ciemnościach, ale będzie miał światłość żywota (J. 8,12).
Świece zapalane są po kolei rozpoczynając każdy nowy tydzień adwentu i mają również określone znaczenie:
Pierwsza świeca to tzw. świeca pokoju - symbolizuje nieposłuszeństwo pierwszych rodziców i boskie przebaczenie.
Druga świeca to świeca wiary - oznacza wiarę patriarchów Izraela jako wdzięczność za dar w postaci Ziemi Obiecanej (nazywa się ją również świecą Betlejem, aby przypomnieć nam, że Bóg objawił się w skromnej postaci małego dziecka).
Świeca trzecia to świeca miłości - związana z radością króla Dawida, który celebrował przymierze z Jedynym Bogiem, (nazywana też świecą pasterzy, oznaczająca radość z faktu, że minęła już ponad połowa adwentu).
Czwarta jest świecą nadziei. Uznaje się ją za symbol nauczania proroków, wieszczących rychłe przyjście Jezusa (część źródeł nazywa ją świecą aniołów, przypominającą o pokoju i przekazywanej przez niebieskich posłanników dobrej nowinie).
Każda z roślin także ma swoją symbolikę. Laur to zwycięstwo nad prześladowaniem i cierpieniem; sosna, ostrokrzew i cis: nieśmiertelność; cedr: siła, uzdrowienie. Kłujące gałązki ostrokrzewu mają się kojarzyć z koroną cierniową.
Wieniec adwentowy jako całość to oznaka zwycięstwa, godności królewskiej oraz hołd składany Chrystusowi Zbawcy. Obecnie mamy wieńce adwentowe w kościele, ale także w wielu domach stroiki bożonarodzeniowe mają właśnie kształt wieńca. Ta piękna tradycja jest warta i godna naśladowania, dlatego warto wiedzieć co oznacza.
Obrzęd błogosławienia wieńca adwentowego \przed Mszą świętą\
Znak krzyża
Wstęp do obrzędu:
W dzisiejszy wieczór, poprzedzający pierwszą niedzielę Adwentu, chciejmy w naszej wspólnocie uroczyście rozpocząć ten radosny czas oczekiwania na przyjście Zbawiciela. Wieniec adwentowy symbolizuje ów niewiędnący wieniec chwały, który każdy z nas pragnie kiedyś otrzymać z rąk Chrystusa w Królestwie Niebieskim.
Kapłan mówi:
Wysłuchajmy teraz słów św. Pawła Apostoła z Listu do Efezjan
Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! (Ef 5, 8-11).
Oto słowo Boże.
Kapłan mówi:
Prośmy teraz Pana Boga, aby raczył pobłogosławić ten wieniec adwentowy, który będzie nam przypominać o potrzebie czuwania i o tym, że Chrystus jest naszym Światłem.
Panie Boże, pobłogosław ten wieniec i wzbudź w nas tęsknotę osiągnięcia niewiędnącego wieńca chwały w Twoim Królestwie. Spraw, abyśmy modląc się przy nim, dobrze przygotowali swoje serca na przyjście Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności z Duchem Świętym. Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Kapłan kropi wieniec wodą pobłogosławioną i zapala na nim pierwszą świecę, po czym mówi:
Światło Chrystusa!
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Jeśli obrzęd odbywa się w kościele teraz rozpoczyna się Mszę świętą z pierwszej niedzieli Adwentu.
Obrzęd błogosławienia wieńca adwentowego \w trakcie Mszy świętej\
Mszę świętą sprawuje się z 1. Niedzieli Adwentu. Po homilii celebrans wygłasza pouczenie, uwzględniając pobłogosławienie wieńca lub tylko świec.
Wieńce i świece adwentowe są wymownymi symbolami okresu oczekiwania. Światło wskazuje drogę, rozprasza ciemności, usuwa lęk i daje poczucie bezpieczeństwa. Przy świetle gromadzą się rodziny oraz inne ludzkie wspólnoty. Światło jest również symbolem Chrystusa, Światłości świata. Kolejne zapalanie czterech świec umieszczonych na wieńcu adwentowym symbolizuje zbliżanie się narodzin Chrystusa. Zielone gałązki wieńca adwentowego są symbolem nadziei na zwycięstwo światła nad ciemnością, życia nad śmiercią.
Kaplan mówi:
Prośmy Boga, aby pobłogosławił ten wieniec i świece adwentowe i światłem swojego Syna rozjaśnił ciemności naszego serca.
MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA
Po chwili cichej modlitwy celebrans rozkłada ręce i wypowiada modlitwę błogosławieństwa:
Błogosławiony jesteś, Panie, nasz Boże, Królu wieków. Ty pozwalasz nam w tym roku znowu przeżywać radość z oczekiwania na przyjście Twojego Syna. Pobłogosław ten wieniec i świece, umocnij w nas nadzieję zbawienia. Niech ten wieniec przypomina nam, że Ty trwasz na wieki i żyjesz w niedostępnej światłości.
Spraw, abyśmy oświeceni światłem Chrystusa, który nawiedza, trwali na modlitwie i wyszli na Jego spotkanie ze światłem wiary i miłości. Który żyje i króluje na wieki wieków.
Wszyscy:
Amen.
Celebrans kropi wieńce wodą święconą.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ŚWIEC
Jeżeli błogosławi się tylko świece (lampiony), celebrans odmawia następującą modlitwę:
Błogosławiony jesteś, Panie, nasz Boże, Królu wieków. Ty pozwalasz nam w tym roku znowu przeżywać radość z oczekiwania na przyjście Twojego Syna. Pobłogosław te świece i umocnij w nas nadzieję zbawienia. Niech te świece przypominają nam, że Ty trwasz na wieki i mieszkasz w niedostępnej światłości.
Spraw, abyśmy oświeceni światłem Chrystusa, który nas nawiedza, trwali na modlitwie i wyszli na Jego spotkanie ze światłem wiary i miłości. Który żyje i króluje na wieki wieków,
Wszyscy:
Amen.
Celebrans kropi wodą pobłogosławioną świece.
Jeśli błogosławieństwo ma miejsce podczas Mszy świętej następuje wyznanie wiary
Obrzęd błogosławienia wieńca adwentowego \poza Mszą świętą\
Znak krzyża
Wstęp do obrzędu
W dzisiejszy wieczór, poprzedzający pierwszą niedzielę Adwentu, chciejmy w naszej rodzinie/wspólnocie parafialnej uroczyście rozpocząć ten radosny czas oczekiwania na przyjście Zbawiciela. Przez długie wieki ludzie wyczekiwali Mesjasza. Był to pierwszy Adwent, który zakończył się wraz z Narodzeniem Jezusa. Obecnie żyjemy w czasach drugiego Adwentu, oczekując powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale w czasach ostatecznych. Mamy się na to przyjście dobrze przygotować. Każdy Adwent nam o tym przypomina. W Apokalipsie św. Jana czytamy: To mówi Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył: [...] Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia (Ap 2, 8. 10).
Wieniec adwentowy symbolizuje ów niewiędnący wieniec chwały, który każdy z nas pragnie kiedyś otrzymać z rąk Chrystusa w Królestwie Niebieskim. Przez cztery niedziele Adwentu będziemy zapalać na nim kolejne świece. Będzie to wyraz naszego czuwania i gotowości na przyjście Chrystusa, który jest Światłem świata. Niech światło tych świec towarzyszy nam przez cały Adwent (podczas naszej rodzinnej modlitwy i wspólnych posiłków) i niech rozświetla mroki naszego życia.
Im bliżej Uroczystości Narodzenia Pańskiego, tym więcej światła będzie rozchodzić się z naszego wieńca adwentowego. Niech to uświadomi nam prawdę, że im bardziej przybliżamy się do Jezusa przychodzącego na świat, tym więcej mamy światła w sobie. W Wigilię Bożego Narodzenia zapłoną na nim wszystkie cztery świece, w świetle których powitamy nowo narodzonego Jezusa w naszej rodzinnej wspólnocie.
Wszyscy zgromadzeni śpiewają trzykrotnie antyfonę:
Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą świętych k'nam przybędzie. Światłość wielka w dzień ów będzie. Alleluja.
Kapłan lub ojciec rodziny mówi:
Wysłuchajmy teraz słów św. Pawła Apostoła z Listu do Efezjan. Niech one będą dla nas drogowskazem w naszym adwentowym czuwaniu:
Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! (Ef 5, 8-11).
Oto słowo Boże.
Kapłan lub ojciec rodziny mówi:
Prośmy teraz Pana Boga, aby raczył pobłogosławić ten wieniec adwentowy, który będzie nam przypominać o potrzebie czuwania i o tym, że Chrystus jest naszym Światłem.
Panie Boże, pobłogosław ten wieniec i wzbudź w nas tęsknotę osiągnięcia niewiędnącego wieńca chwały w Twoim Królestwie. Spraw, abyśmy modląc się przy nim, dobrze przygotowali swoje serca na przyjście Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności z Duchem Świętym. Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Kapłan lub ojciec w domu kropi wieniec wodą święconą i zapala na nim pierwszą świecę, po czym mówi:
Światło Chrystusa!
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Raz jeszcze wszyscy zgromadzeni śpiewają trzykrotnie antyfonę:
Oto Pan Bóg przyjdzie. Z rzeszą świętych k'nam przybędzie. Światłość wielka w dzień ów będzie. Alleluja.
