Jan zaś, usłyszawszy w więzieniu o czynach Jezusa, wysłał do Niego uczniów z zapytaniem: „Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy czekać na innego?”. A Jezus im odpowiedział: „Idźcie, opowiedzcie Janowi, co słyszycie i co widzicie: ślepi widzą, ludzie o bezwładnych nogach chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, a głusi słyszą. Umarli zmartwychwstają, a ubogim głosi się dobrą nowinę. Szczęśliwy ten, kto nie zwątpi we Mnie”.
W tym fragmencie Ewangelii podane są trzy konkretne drogowskazy adwentowe, którymi powinien się kierować współczesny wychowawca. Pierwszy z nich zawarty jest w wezwaniu: „idźcie”. To słowo zakłada pewną aktywność, walkę o dobry kierunek. To czytelne wezwanie Chrystusa zakłada celowość własnej drogi, stąd też każdy człowiek powinien zadbać o dobry kierunek w życiu, kierunek, który zafascynuje także innych. Należy zweryfikować swoją aktywność, swoją drogę. Zawsze aktualne jest pytanie o ślady, które człowiek zostawia, oraz o kierunek tych śladów. Pewne arabskie przysłowie podpowiada, jak to uczynić. Brzmi ono następująco: „Dusza jest okrętem, rozsądek sterem, a prawda portem”. Jeśli każdy z nas stanie w prawdzie, nazwie zło w swoim życiu po imieniu, ma szansę na przyszły sukces.
...Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
