„Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże. Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?” (Ps 42,2-3). Słysząc to przejmujące wołanie, trzeba nam przede wszystkim zapytać, kto tak woła. Odpowiedź w świetle dzisiejszej liturgii jawi się w sposób bardzo jasny. To ci, którzy odeszli już z tego świata. To ci, którzy przeszli przez bramę śmierci, ale nie mogą jeszcze stanąć przed Bożym obliczem.
Prorok Daniel zapowiada: „Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie” (Dn 12,2). Ale zanim dokona się ten ostateczny i nieodwracalny podział, tylu oczekuje na to z niezmiernym pragnieniem i z utęsknieniem. Albowiem chcą się obudzić do wiecznego życia – które zostało zapoczątkowane w nich, tak samo jak w nas, na chrzcie świętym...
To tylko część materiału...
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
