Popiół widziany w miejscach nieszczęścia, np. wojen i pożarów, rodzi przerażenie. Popiół jest znakiem zniszczenia, przemijalności, końca czegoś, co było jakby niezniszczalne. Popiół wyrzucany z kraterów wulkanów Japonii i Sycylii niósł niesamowity lęk przed zagładą. Zniszczone blachy wraków samochodowych rodzą w sercu przerażenie. Ale jest jeszcze inny popiół – jakby spokojny, cichy, budzący w sercach powagę. To popiół z gałązek palmowych sypany na nasze zmęczone głowy. W kontekście wypowiadanych słów i czytanych dzisiaj tekstów liturgicznych znajdujemy coś tak bardzo potrzebnego dla naszych dusz. Przybyliśmy do świątyni, aby pochylić głowy i przyjąć na nie popiół. Równocześnie chcemy otworzyć serca, by w nie możliwie głęboko wpadła jedna z najbardziej podstawowych prawd objawionych przez samego Boga, ujęta w słowach: „Pamiętaj, że jesteś prochem i...
To tylko część materiału...
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
