A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem (Dz 7, 57).
1. Komentarz naukowy
W swojej mowie Szczepan odwoływał się do historii swego narodu. Wiedział, że najlepszą formą obrony jest atak. Roztoczył przed słuchającymi panoramę historii narodu żydowskiego. Wynikały z niej prawdy, które wykorzystał dla wykazania, że jego własny naród zasługuje na potępienie. Po pierwsze, wskazał na fakt, że mężowie, którzy odegrali najważniejszą rolę w historii Izraela, usłyszeli Boże polecenie: „wynijdź stąd” i byli mu posłuszni. Byli gotowi z wiarą iść w nieznane i z wiarą podejmować ryzyko. Tę postawę Szczepan porównał z postawą współczesnych mu Żydów, która ograniczała się do utrzymania istniejącego stanu rzeczy i uznania Jezusa i chrześcijan za niebezpiecznych...
To tylko część materiału...
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
