Cytaty, myśli, aforyzmy


Gdzie będzie pycha, tam będzie i hańba, a gdzie pokora, tam mądrość.
(Salomon)

Pokora i wstyd po uczynionym grzechu daleko są milsze Bogu niż pycha po spełnieniu dobrego uczynku.
(św. Augustyn)

W jednym tylko przypadku rada nie zawadzi:
W jakim? – Gdy się pokora u mądrości radzi.
(Adam Mickiewicz)

Pokora otwiera spojrzenie duchowe na wszystkie wartości świata. Ona, która zakłada, że nie ma zasługi, a wszystko jest darem i cudem, powoduje, że człowiek wszystko zdobywa. Pokorny staje się natychmiast duchowym bogaczem.
(Max Scheller)

Pokora jest nie tylko warunkiem autentyczności i prawdziwości wszystkich cnót, lecz także warunkiem przemienienia w Chrystusie. Ale ma ona w sobie samej wysoką wartość, nadaje człowiekowi szczególne piękno.
(Dietrich von Hildebrand)

Skąd bierze się moja pokora? A stąd, że zasiadam do stawiania znaczków na papierze w nadziei, że coś wyrażę, umiem na tym spędzać całe dnie, ale kiedy postawię kropkę, widzę, że nie wyraziłem nic.
(Czesław Miłosz, Nieobojętna Ziemia)

Stale chcesz być święty – nie można inaczej –
Człowiek wtedy największy,
gdy przed Bogiem płacze.
(ks. Jan Twardowski)

Potrzebne jest połączenie gorliwości i pokory, uznanie własnych ograniczeń. Z jednej strony gorliwość: jeśli na nowo spotykamy Chrystusa, nie możemy Go zachowywać tylko dla siebie. Aby ta gorliwość nie stała się dla nas pusta i wyniszczająca, musi łączyć się z pokorą, z umiarem, z akceptacją naszych ograniczeń. Jak wiele jest rzeczy, które należałoby zrobić, a widzę, że nie jestem do tego zdolny.
(Benedykt XVI)